طرح واره
گهگاه می رسی به معبری پر پیچ و باریک
آنقدر که
تنها قد تو ! جا دارد ......
گیریم غریبانه ....ولی الزامآ مستانه باید گذر کنی
تا روح ! رقتی یابد آنچنان
که از هر خم باریکی گذر کند....
به هیچ صخره ای خراش نیابد
و تنگنای هیچ پیچی ! راه بر عبورش نبندد.....
قدم هایت را می دوزی بر تن راه
و هر اتفاق ... گیریم تلخ !
منظری می شود در مسیر .....
مقصد !
چه دور چه نزدیک
چه رسیده یا نرسیده
ابدیت را مزمزه می کند
پ . ن :
| همه عمر برندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو بر دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو ! همچنان که هستی ! چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی دل دردمند ما را که اسیر توست یارا به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی دل هوشمند باید که به دلبری سپاری که چو قبله ایت باشد به از آن که خود پرستی چو زمام بخت و دولت نه به دست جهد باشد چه کنند اگر زبونی نکنند و زیردستی |
+ نوشته شده در سه شنبه بیستم بهمن ۱۳۸۸ ساعت توسط ساقی
|