......لازم نیست خیلی زمخت باشی ، تا بر صخره های سنگی و خارهای برنده غالب شوی !!
کافی است بالیدن را اراده کنی !!
پ.ن - به مناسبت روز بزرگداشت حکیم عمر خیام ( ۲۸ اردیبهشت)
این قافله عمر عجب می گذرد دریاب دمی که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری پیش آر پیاله را که شب می گذرد
حتی اگر آغاز اولین اشتباه ....فرجام آخرین نیکبختی باشد .....
آنجا که " آخرین لبخند ، به اولین اتهام می پیوندد "*
جریمه ای باید بنویسی !
به تاوان آینه هایی که به زنگار افروختی
قلم هایی که به ناکامی فرسودی
و نگاههایی که به آتش دوختی
از این سرمشق هر قدر می توانی بنویس :
پ.ن : یکبار دیگر بخوانیمش ...
پ.ن : "..."* برگرفته شده از نوشته های یک دوست
می بینی ...؟!
اگر سکوت چشمهایت را به مرزهای کبود افق بدوزی ، خورشید لب باز خواهد کرد...
...و بزرگی در انتظار کسی است که " بزرگ " را باور کند ، حتی اگر تمام دایناسورها را، بزرگی شان منقرض کرده است....
یادمان باشد ، کویر تشنه ی قرنهای بی آبی خویش نیست ! سراب را از آسمان قرض گرفته است تا دریایی بودنش را باور کنیم ....
- بی مرز
- گسترده
همچون کویر..... دریا........
پ.ن ـ اینجا جای خالی یک غزل است
غزلی که تمام قافیه هایش را ، تند باد سرد بهاری ، به تاراج برد....
ولی تغزل در رگ تمام این بیتهای نا تمام جاری است...